Wrocław: Pierwszy przeszczep wątroby od roku. 19-letnia Angelika Kędzior jest już przytomna. Szybki przeszczep wątroby uratował jej życie fot. janusz wójtowicz. Nowa wątroba uratowała

Lekarze z warszawskich szpitali - Kliniki Chirurgii Ogólnej Transplantacyjnej WUM i Kliniki Kardiochirurgii w Aninie - przeprowadzili pierwszy w Polsce jednoczesny przeszczep serca i wątroby. Biorcą narządów był 51-letni pacjent. Realizowany w stolicy program przeszczepów znajduje się w czołówce europejskich ośrodków transplantacyjnych. Dalsza część artykułu ściśle współpracujące ze sobą zespoły chirurgów z warszawskich szpitali w dniach 30-31 sierpnia przeprowadziły pionierską operację jednoczasowego przeszczepienia serca i wątroby. Operowanym był 51-letni pacjent, który został zakwalifikowany do transplantacji w Instytucie Kardiologii oraz w Klinice Hepatologii WUM (SPCSK przy ul. Banacha 1a).Zabieg przeszczepienia wątroby przeprowadził zespół chirurgów z Katedry i Kliniki Chirurgii Ogólnej Transplantacyjnej i Wątroby WUM (SPCSK przy ul. Banacha 1a) pod kierunkiem prof. Krzysztofa Zieniewicza, w składzie: dr hab. med. Krzysztof Dudek, dr med. Marcin Kotulski, dr med. Maciej Krasnodębski i dr Aneta Skowrońska-Pietkun. Instrumentowały p. Anna Wąsik i p. Jolanta implantacji serca przeprowadzony został przez zespół prof. Mariusza Kuśmierczyka z Kliniki Kardiochirurgii Instytutu Kardiologii w Aninie, w składzie: dr n. med. Jerzy Lichomski, lek. Mateusz Kuć, dr n. med. Krzysztof Kuśmierski, dr hab. n. med. Małgorzata Sobieszczańska – Małek, anestezjolodzy: dr n. med. Ewa Sitkowska – Rysiak, lek. Małgorzata Jasińska, oraz perfuzjonista: mgr Jarosław transplantacji wątroby w PolscePoczątek programu transplantacji wątroby w Klinice Chirurgii Ogólnej,Transplantacyjnej i Wątroby Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego ma swoje początki w grudniu 1994 r. Zespół chirurgów uniwersyteckiego szpitala (dr Jacek Pawlak, doc. Bogdan Michałowicz i dr Krzysztof Zieniewicz przy współudziale dra Pawła Nyckowskiego, dra Piotra Małkowskiego, dra Ireneusza Grzelaka i dra Marka Schaeffera) jako pierwszy w Polsce z powodzeniem przeprowadził wtedy przeszczep wątroby. Biorczynią była 46-letnia pacjentka z krańcową niewydolnością narządu w przebiegu pierwotnej żółciowej marskości wątroby. Chora żyje w dobrym stanie ogólnym po dziś w europejskiej czołówce Program przeszczepiania wątroby w Klinice Chirurgii Ogólnej, Transplantacyjnej i Wątroby WUM to największy w naszym kraju program przeszczepów. Znajduje się w ścisłej czołówce ośrodków transplantacyjnych w Europie. Od 1994 r. w warszawskim ośrodku dokonano ponad 2000 przeszczepień wątroby. Roczne przeżycie biorców przeszczepionej wątroby wynosi w Klinice ok. 90%, a 5-letnie ok. 60 % wg danych z European Liver Transplant ofertyMateriały promocyjne partnera
niepodjęcie czynności przez przeszczep lub niewydolność przeszczepionego narządu. krwawienie. zakrzepica tętnicy wątrobowej. zakrzepica żyły wrotnej. zwężenie żył wątrobowych. powikłania żółciowe spowodowane niedokrwieniem dróg żółciowych i miąższu wątroby. powikłania niechirurgiczne takie jak: zakażenia, zaburzenia Przeszczep wątroby jest często metodą z wyboru leczenia niektórych chorób, a czasami jedynym sposobem ich wyleczenia. Do przeszczepu wątroby kwalifikuje się chorych z poważnymi chorobami wątroby, którzy mają mniej niż 90% szans na przeżycie roku. Większość chorób wątroby może prowadzić do marskości i to właśnie ona jest głównym wskazaniem do zabiegu. Wskazania do przeszczepu wątroby Wirusowe zapalenie wątroby typu B i C (najczęstszym wskazaniem jest WZW typu C) Poalkoholowa marskość wątroby Nowotwory wątroby Choroby wątroby o nieznanej przyczynie ( kryptogenna marskość wątroby) Cholestatyczne choroby wątroby (czyli spowodowane zastojem żółci) Ostra niewydolność wątroby Ciężkie zatrucia o nieodwracalnym przebiegu Choroby metaboliczne (np. hemochromatoza, choroba Wilsona) Autoimmunologiczne choroby wątroby Torbielowatość wątroby Urazy wątroby bez możliwości wyleczenia chirurgicznego Istnieją także przeciwwskazania do przeszczepu wątroby. Do zabiegu nie kwalifikują się chorzy, którym przeszczep nie da szansy na długoletnie przeżycie. Przeciwwskazania do przeszczepu wątroby Ciężkie zakażenia ogólnoustrojowe Zaawansowana niewydolność krążenia lub układu oddechowego Rozsiany rak wątrobowokomórkowy Uzależnienia (narkotyki, alkohol) Nadużywanie alkoholu jest częstą przyczyną marskości i niewydolności wątroby, jednak do przeszczepu wątroby kwalifikuje się osoby, które co najmniej od pół roku są abstynentami i u których można wykluczyć nieudane zaprzestanie spożywania alkoholu oraz którym zapewniono wsparcie społeczne i psychiatryczne. Kwalifikacja do przeszczepu wątroby i wybór odpowiedniego momentu jest zadaniem niezmiernie trudnym. Liczba narządów, które można przeszczepić jest bardzo ograniczona, a zapotrzebowanie duże. Potencjalny biorca przeszczepu wątroby poddany zostaje dokładnym badaniom laboratoryjnym i obrazowym. Ocenia się stężenie bilirubiny i albumin w surowicy oraz wskaźniki krzepnięcia krwi. Uwzględnia się wiek chorego, a także występujące u niego objawy, takie jak uporczywy świąd czy obrzęki. Na podstawie wyników przeprowadzonych badań ocenia się rokowanie u chorych, którzy mają być poddani operacji. Służą do tego odpowiednie skale i kryteria, które czasami są specyficzne dla danej jednostki chorobowej. Jeszcze inne skale dotyczą pilności przeprowadzenia zabiegu i obejmują przede wszystkim ocenę powikłań marskości wątroby. Przebieg zabiegu przeszczepienia wątroby Przeszczepianie wątroby jest niezwykle trudną operacją. Trudność ta wiąże się z koniecznością usunięcia chorej wątroby, przywróceniem właściwego ukrwienia narządu w sytuacji, gdy rozwinięte jest tzw. krążenie oboczne, a także charakterystycznymi dla chorób wątroby zaburzeniami krzepnięcia krwi i małą liczbą płytek krwi. Przeprowadza się przede wszystkim przeszczep wątroby od dawcy zmarłego. Śmierć mózgu dawcy jest potwierdzana dwukrotnie przez zespół składający się z anestezjologa, neurologa i lekarza prowadzącego, z wyłączeniem lekarza transplantologa. Techniki przeszczepiania wątroby są różne, w zależności od doświadczeń ośrodka i choroby wyjściowej (np. hepatektomia z zawątrobowym odcinkiem żyły głównej dolnej, hepatektomia z zachowaniem tego naczynia). Szczegóły operacji są dostosowywane do warunków anatomicznych, np. zmienności unaczynienia tętniczego i stanu naczyń (miażdżycy). W niektórych jednostkach chorobowych konieczne jest usunięcie dróg żółciowych biorcy, co zmienia także rodzaje stosowanych zespoleń. Ryc. 1. Hepatektomia z wycięciem zawątrobowego odcinka żyły głównej dolnej i czasowym krążeniem żylno-żylnym Istnieją także techniki nieklasyczne przeszczepiania wątroby, które stosuje się przede wszystkim u dzieci, np. przeszczep części wątroby czy przeszczep od żywego dawcy. Powikłania dotyczą około 15% dawców. Jeszcze innymi technikami są tzw. przeszczepy wspomagające (ortotopowe), w czasie których wszczepiane są dodatkowo prawy lub lewy płat wątroby. Rokowanie po przeszczepie wątroby Rok po przeszczepieniu wątroby przeżywa około 90% osób, zaś 5 lat 75% osób. Ostre odrzucanie przeszczepu stwierdza się nawet u 50% pacjentów, jednak skutecznie leczy się je lekami immunosupresyjnymi. Przewlekłe odrzucanie przeszczepu wątroby występuje w około 3–4% przypadków. Rokowanie zależy od choroby wyjściowej i wystąpienia powikłań. Może dojść do odrzucenia przeszczepu, braku podjęcia czynności przez przeszczepioną wątrobę, krwawienia, zakrzepicy naczyń, nawrotu choroby (np. wznowy raka, nawrotu chorób autoimmunologicznych) oraz innych powikłań ogólnoustrojowych, takich jak zakażenia, zaburzenia krzepnięcia, zaburzenia oddychania, nadciśnienie tętnicze, zaburzenia nerkowe i choroby kości. Postępowanie po przeszczepie wątroby Chorych po przeszczepie wątroby monitoruje się w kierunku oceny funkcji wątroby i wystąpienia powikłań. Zwykle po 3–4 dniach funkcja wątroby oraz czynności innych układów stabilizują się i pacjenci przekazywani są na OIOM. Po około 2-tygodniowej hospitalizacji chorzy mogą zostać wypisani do domu. Po przeszczepieniu wątroby konieczne jest leczenie immunosupresyjne (osłabiające układ odpornościowy, przeciwdziałające odrzucaniu przeszczepu). Stosuje się glikokortykosteroidy, azatioprynę, mykofenolan mofetylu oraz leki swoiście działające na limfocyty T – cyklosporynę takrolimus i przeciwciała przeciw antygenowi CD3. Równolegle stosuje się profilaktykę zakażeń wirusowych i grzybiczych (częste u osób poddanych immunosupresji). Rodzaje przeszczepów. Dawcą narządu do przeszczepu nie zawsze jest osoba zmarła. W zależności od pochodzenia organu przeszczepy dzieli się na cztery grupy: przeszczep autogeniczny, tzw. autotransplantacja, czyli przeniesienie własnej tkanki lub narządu z jednego miejsca na drugie. Najczęściej wykonywanym przeszczepem tego typu jest
Autor: Lekarz Magdalena Romanowicz Do tej pory pacjenci cierpiący na mukowiscydozę w krańcowym stadium niewydolności płuc z jednoczesną marskością wątroby byli traktowani jako niezbyt dobrzy kandydaci do przeszczepu płuca, głównie z powodu dużej śmiertelności wynikającej z niewydolność i wątroby jaka miała miejsce po operacji. W kwietniu 1989 roku rozpoczęto nową strategie leczenia polegającą na łączeniu przeszczepu płuco- serca lub przeszczepu płuca i wątroby u wyżej wymienionych pacjentów. W czasie od czerwca 1990r. do marca 1995r. do połączonej transplantacji zakwalifikowano 25 pacjentów. 9 z nich zmarło w oczekiwaniu na zabieg, a 10 (5 kobiet i 5 mężczyzn) zostało poddanych jednej z poniższych procedur: przeszczepu płuco-serca-wątroby (n=5), przeszczepu obu płuc i wątroby (n=3), przeszczepu obu płuc uzyskanych z podziału lewego płuca i przeszczepu fragmentu wątroby (n=1). Biorcy przeszczepu byli w wieku od 10 do 24 lat. Wszyscy pacjenci byli nosicielami lekoopornych bakterii Pseudomonas, a u 3 z nich stwierdzono dodatkowo nosicielstwo Pseudomonas cepaceia, a u dwóch z nich Aspergillus. Wszyscy pacjenci cierpieli na ciężką marskość wątroby z nadciśnieniem wrotnym. 4 pacjentów miało w wywiadzie epizod krwawienia z żylaków przełyku, z czego 2 miało założone przetoki wrotno- systemowe. Operacja była przeprowadzona jako 2- stopniowa procedura, zabieg na otwartej klatce piersiowej był ukończony przed rozpoczęciem fazy brzusznej. Pomosty naczyniowe sercowo- płucne były zastosowane u wszystkich pacjentów ze względu na zły stan ogólny. Leczenie immunosupresyjne, podobnie jak w przypadku izolowanego przeszczepu płuc, składało się z azatiopryny, cyklosporyny i prednizonu. Ogólnie stwierdzono 2 zgony okołoperacyjne: jeden z powodu niewydolność wątroby, drugi niewydolności płuc. Przez pierwsze 3 miesi±ce po transplantacji infekcja płuc była najczęstszą przyczyną śmierci pacjentów. Do innych komplikacji zaliczono stenozę tchawicy (n=1); stenozę oskrzeli (n=1); zwężenie dróg żółciowych (n=2) i ciężkie wodobrzusze [n=3]. U wszystkich leczenie powiodło się. Zarastaj±ce zapalenie oskrzelików rozwinęło się u 3 pacjentów; z czego u dwóch z nich zostało ono ustabilizowane za pomoą FK506, a trzeci pacjent poddany został retransplantacji 38 miesięcy później i ostatecznie zmarł z powodu krwawienia. Statystyczne przeżycie wyniosło 70% po pierwszym roku obserwacji i pozostało niezmienione przez 3 kolejne lata. Znacz±ce polepszenie funkcjonowania zaobserwowano u wszystkich pacjentów. Wszyscy pacjenci zakwalifikowani do przeszczepu mieli przewlekłą niewydolność płuc i zaawansowaną marskość wątroby. Wniosek: Przeszczep płuc i wątroby może być przeprowadzony z zadowalającym rezultatem. Ogólne informacje: Mukowiscydoza (CF) jest chorobą genetyczną dotyczącą 5% populacji. Charakteryzuje się uogólnionym zaburzeniem transportu elektrolitów i zaburzonym wydzielaniem białek w gruczołach zewnątrz płuc, niewydolność zewnątrzwydzielnicza trzustki z zaburzeniem wchłaniania i cukrzycą często występuj± u pacjentów z Pomimo pojawienia się nowych leków takich jak trifosforan uridyny, deoksyrybonukleaza i amylorid przewidywana dlugo¶ć życia wynosi około 50% w wieku 30 W momencie stwierdzenia infekcji oskrzelowo- płucnej większość pacjentów z CF umrze z powodu zaawansowanej rozstrzeni oskrzeli spowodowanej obecności± gęstej wydzieliny płucnej. Wielopłatowa marskość wątroby zdarza się u 5% do 15% pacjentów z CF3. Zwykle rozpoczyna się w w pierwszej dekadzie życia i może prowadzić do wykształcenia nadciśnienia wrotnego, hypersplenii i krwawienia z żylaków Dla tych pacjentów przeszczep wątroby jest jedyną efektywną opcją leczenia, wydłużającą przeżycie i poprawiającą jakość życia. Do dnia dzisiejszego orzeczenie o znacznej redukcji tkanki płucnej, powstrzymywała wiele zespołów medycznych od podjęcia decyzji o przeszczepie wątroby, ponieważ tylko połączona wymiana nieodwracalnie zniszczonych płuc i wątroby mogły zaoferować nadzieję na wydłużone poniższym opisie badania dokonano analizy rezultatów połączonej transplantacji płuc i wątroby u pacjentów, u których stwierdzono CF w krańcowym stadium niewydolności wątroby i płuc. Metody: Krytyczny stan pacjentów był określony jako:1. częstsze hospitalizacje z powodu infekcji płuc i znaczna utrata życiowej pojemno¶ci płuc2. powikłania wynikaj±ce z obecności nadciśnienia wrotnego, takie jak krwawienia z żylaków przełyku3. niedożywienie pomimo odżywiania dojelitowego4. konieczność nieinwazyjnej wentylacji mechanicznej dodatnim ciśnieniem z powodu ciężkiej hypotensji i hyperkapnii, także jako zabieg pomostowy do transplantacji płuc5, i zagrażaj±ce życiu płucne i wątrobowe komplikacje takie jak odma, krwioplucie lub ciężkie krwawienia z przełyku. Wszyscy pacjenci zakwalifikowani do połączonej procedury mieli znacznie upośledzoną funkcję płuc. U wszystkich pacjentów stwierdzono krańcowe stadium niewydolności wątroby, z ciężkim wodobrzuszem, nadciśnieniem wrotnym, żylakami przełyku widoczymi w badaniu endoskopowym. Jeden pacjent miał zespół wątrobowo- płucny z ciężką hipokalemią, 35% przeciekiem wewnątrzpłucnym pomimo dobrych wyników spirometrii. W badaniu mikrobiologicznym próbek plwociny wyhodowano głównie gatunki Pseudomonas. Potencjalni kandydaci zostali poddani badaniu w celu identyfikacji względnych przeciwwskazań do transplantacji, które obejmowały: zły stan ogólny, niedożywienie, dysfunkcję nerek. Ustabilizowana cukrzyca, operacje na klatce piersiowej w wywiadzie [lobektomia, pleurodeza] i kolonizacja zatok lub układu oddechowego nie sę przeciwwskazaniem do operacji. Charakterystyka dawców: Dawcy zostali wybrani na podstawie standardowych kryteriów dla przeszczepów płuco- serca lub płuc lub wątroby. Za szczególnie istotne czynniki uznano: dobrą funkcję płuc określoną jako przynajmniej 150 mmHg ciśnienia parcjalnego tlenu krwi tętniczej przy oddychaniu 40% tlenem, właściwy dobór wymiarów organów, prawidłowe zdjęcie klatki piersiowej, negatywne wyniki badań na obecność wirusa HIV, HBV, HCV, zgodność w głównych grupach ABO, brak historii choroby płuc w wywiadzie, negatywne wyniki barwienia plwociny metodą Grama i krótki czas mechanicznej wentylacji. Pod względem statusu palenia papierosów tylko ciężki nałóg w wywiadzie wykluczał możliwo¶ć pobrania organów. Je¶li zabieg nie był przeprowadzony w trybie pilnym, organ dawcy nosiciela cytomegalowirusa nie był przeszczepiany zdrowemu płuco- serca została przeprowadzona u pierwszych 5 pacjentów, z czego u 4 z nich dokonano przeszczepu pełnowymiarowej w±troby, a u jednego pacjenta przeszczepiono tzw. zredukowany fragment wątroby (w celu osiągnięcia zgodności pod względem rozmiaru). Immunosupresja: Pooperacyjna immunosupresja opierała się na standardowym trójlekowym schemacie charakterystycznym dla izolowanego przeszczepu płuc- azatiopryna 2-3 mg/ kg razem z 3 dawkami globuliny antytymocytarnej i metylprednizonu (1mg w dniu operacji i mg 3 razy dziennie w ci±gu pierwszych 24h). Następnie przez kolejne 8 dni nie podawano sterydów. Po czym przywracano ich stosowanie w dawce 1mg/kg/ dzień. Dawka ta była stopniowo zmniejszana w ci±gu kolejnych 6 miesięcy do mg/kg/dzień. Cyklosporyna podawana dożylnie ( mg/kg/dzień) przez 8 dni (dawki dostosowane w zależności od stopnia wydolności nerek i stężenia cyklosporyny w surowicy krwi). Doustna cyklosporyna była stosowana w celu utrzymania stałego jej poziomu w granicach 150- 250 mg/ml surowicy krwi. Epizody ostrego odrzucenia przeszczepu płuc kontrolowane były przy pomocy dożylnej dawki metylprednizonu w bolusie (15mg/kg przez 3 dni) dla odrzucenia w stopniu I lub Globulina antytymocytarna była dołączana do schematu w przypadku przetrwałego odrzucania w stopniu I lub II lub odrzucania w stopniu II. Okołooperacyjna śmiertelność zdefiniowana jako zgon w ci±gu pierwszych 90 dni po przeszczepie lub przed wypisem ze szpitala wynosiła 20% (2 pacjentów). Jeden z pacjentów miał pierwszorzędową niewydolność przeszczepu wątroby, 5 dni później otrzymał kolejny przeszczep, niestety wkrótce potem zmarł z powodu obrzęku płuc o niejasnej etiologii. Drugi pacjent miał ostre odrzucanie przeszczepu płuc i zmarł pomimo pozaustrojowego natleniania. Przyczyny wczesnych i późnych śmierci s± podane w tabeli 2. Całkowite przeżycie wyniosło 70% w pierwszym roki i pozostało niezmienione przez kolejne 2 lata. Odrzucanie: Epizody odrzucania były częste w ci±gu pierwszych 3 miesięcy po operacji. Epizody odrzucania płuc były czterokrotnie częstsze niż epizody odrzucania wątroby (26 vs 8 epizodów). Za¶ przypadki ostrego odrzucania płuc i wątroby nie były powiązane ze sob± w opisywanym badaniu. Przypadki ostrego odrzucania nie były częstsze u pacjentów z połączonym przeszczepem płuc i wątroby, niż u pacjentów z izolowaną transplantacją płuc. Dyskusja: Od czasu piewszego klinicznego doświadczenia przeszczepu płuco - serca u pacjenta z CF opisano kilka zachęcających wyników podobnych operacji u innych pacjentów z 16- 18 Jednoczesna marskość wątroby i nadciśnienie wrotne występuj u 5% do 15% pacjentów i często s± one uznawane za bezwzględne przeciwskazania do operacji. Krańcowe stadium niewydolności płuc i wątroby u danego pacjenta jest szczególne trudne, zarówno dla leczenia chirurgicznego jak i leczenia pooperacyjnego. W świetle braku organów do przeszczepu i długiej kolejki potencjalnych biorców fakt kwalifikacji omawianej grupy pacjentów jest dyskutowany. Zwykle są oni Ľle odżywieni, z przewlekłą infekcją wielolekoopornymi bakteriami. Ich zły stan kliniczny pogarsza fakt nadciśnienia wrotnego, który grozi potencjalnie śmiertelnymi epizodami krwawienia z żylaków przełyku. Niedrożność jelit grozi z kolei rozdęciem brzucha, a w konsekwencji tego rozwarstwieniem przepony. Wszystkie te problemy mogą znacznie uprzedzić wyniki pół rocznej transplantacji. Jednak pomimo zwiększonego ryzyka około operacyjnego, nasze wyniki statystycznego 70% przeżycia po 3 latach od operacji s± podobne do tych zgłoszonych w przypadku izolowanych przeszczepów płuc u pacjentów z CF, którzy oceniaj± jakość życia jako dobrą. Genetyczne podłoże choroby jest takie, że nawrót choroby w przeszczepionych organach jest wysoce nieprawdopodobny. Artykuł:
Oczekujący na przeszczep wątroby są więc narażeni na szczególne niebezpieczeństwo. Podobnie jest z sercem. – Trwają prace nad polskim sztucznym sercem.
Fot.: natali_mis / Przeszczep wątroby to skomplikowany zabieg. Wykonuje się go u osób, u których organ ten jest niewydolny. Trudność może stanowić znalezienie dawcy – narząd pobiera się od osoby żywej niespokrewnionej, spokrewnionej bądź od zmarłego. Możliwe są powikłania po przeszczepie, takie jak nieprzyjęcie się organu dawcy. Przeszczep wątroby to często jedyna szansa na życie dla chorego. Po przejściu kwalifikacji dołącza on do osób, które czekają na dawcę. Średni czas oczekiwania na organ od osoby zmarłej to 4–6 miesięcy. W przypadku przewlekłej niewydolności spodziewający się dawcy powinni mieć zbilansowaną dietę i prowadzić zdrowy tryb życia. Jeśli stwierdza się ostrą niewydolność wątroby, osoba chora musi zostać poddana przeszczepowi w ciągu około 10 dni. Przeszczep wątroby – kiedy się go wykonuje? Przeszczep wątroby jest konieczny u dorosłych i u dzieci, jeśli ich własna wątroba jest niewydolna. Zabiegi transplantologiczne wykonuje się najczęściej u osób cierpiących na marskość wątroby (na tle zakażenia HBV, HCV), przewlekłe zapalenie wątroby, nowotwory złośliwe i guzy wątroby, ostrą niewydolność wątroby bądź choroby metaboliczne tego narządu (np. choroba Wilsona). Z kolei u dzieci przeszczep wątroby wykonywany jest, gdy chorują one na: marskość wątroby wynikającą z zakażenia, pierwotne choroby wątroby, zespoły cholestatyczne, marskość wynikającą np. z mukowiscydozy i inne choroby, np. zespół Budda-Chiariego. Należy podkreślić, że przeszczep wątroby wykonywany jest także u alkoholika (abstynenta) w przypadku poalkoholowego uszkodzenia wątroby. Ważne jest jednak, że nie dotyczy to osób z czynnym alkoholizmem i zespołem zależności alkoholowej. Ponadto od niedawna do takiej operacji kwalifikowane są także osoby zakażone wirusem HIV. Aby doszło do przeszczepu wątroby, osoba chora musi pozytywnie przejść kwalifikację do zabiegu. Na listę oczekujących wpisuje się tych, którzy mają mniej niż 90% szans na przeżycie roku, a także tych, którzy rokują na długoterminowe przeżycie po przeszczepie. Jeśli osoba przejdzie pozytywnie całą procedurę, na którą składa się także szereg badań diagnostycznych wykluczających niepowodzenie zabiegu, zostaje wpisana na listę osób oczekujących na przeszczep. Co wiesz o wątrobie? Sprawdź się w naszym quizie! Odpowiedz na 10 pytań Rozpocznij quiz Kto może być dawcą? Przeszczep wątroby od żywego dawcy jest związany z pobraniem ok. 40% narządu. Jest to duże okaleczenie organu, dlatego stanowi wysokie ryzyko zgonu. W przypadku dzieci najczęstszym dawcą jest osoba z rodziny. Przeszczep rodzinny i uzyskanie fragmentu wątroby od osoby spokrewnionej jest najlepszym rozwiązaniem dla najmłodszych. Możliwe są także transplantacje częściowe, np. fragmentów organu od kilku dawców. Inną możliwością jest także przeszczepienie fragmentu wątroby od osoby zmarłej. Dawca także musi przejść kwalifikację. Powinien być zdrowy (np. nie może mieć cukrzycy), mieć maksymalnie 50 lat, a także mieć odpowiednią masę ciała. Również musi przejść szereg badań diagnostycznych, które wykluczą np. nosicielstwo wirusa HIV. Przeszczep wątroby – rokowania Rokowania przeszczepu wątroby gwarantujące roczną przeżywalność stanowią około 90% przeszczepów. Z kolei 75% stanowi 5-letnią przeżywalność po operacji. Ostre odrzucenie wątroby dotyczy około 40–50%, a przewlekłe odrzucenie organu dotyczy mniej niż 4% wykonanych przeszczepów. U osób, u których doszło do retransplantacji roczna przeżywalność stanowi ok. 60%. Według Krajowego Rejestru Przeszczepów dla biorców wątroby od zmarłych dawców 3 miesiące po zabiegu żyło 87% biorców, 12 miesięcy po zabiegu – 84%, 36 miesięcy po zabiegu – 76%, 60 miesięcy po zabiegu żyło 66% biorców. Dla biorców wątroby od dawców żywych statystyki przedstawiają się następująco: 3 miesiące po zabiegu żyło 94% biorców, 12 miesięcy po zabiegu – 93%, 36 miesięcy po zabiegu – 88%, 60 miesięcy po zabiegu – 88%. Jakie są powikłania przeszczepu wątroby? Przeszczep wątroby to skomplikowany zabieg, dlatego może mieć wiele powikłań. Głównym z nich jest odrzucenie organu (ostre lub przewlekłe), które powoduje okołowrotne zapalenie wątroby, nieropne zapalenie dróg żółciowych bądź proces niszczenia małych przewodów żółciowych. U około 2–3% osób narząd nie wykazuje czynności, dlatego też konieczny jest kolejny przeszczep. Częstym powikłaniem jest także krwawienie, które również wymaga reoperacji. Powtórnej transplantacji wymaga również wczesna zakrzepica tętnicy wątrobowej i niedrożność żył wątrobowych. Często (nawet u 20% biorców) pojawiają się powikłania żółciowe, takie jak wyciek żółci bądź zwężenie dróg żółciowych. Inne powikłania to cukrzyca, zaburzenia neurologiczne, oddechowe, nerkowe, sercowo-naczyniowe, zakażenia oraz zaburzenia w układzie krzepnięcia. Zobacz film: Przeszczep wątroby u dziecka. Źródło: 36,6 Bibliografia: 1. Statystyka przeszczepów 2. Polskie Towarzystwo Hepatologiczne
O marskości mówimy wówczas, gdy znaczna część wątroby uległa zwłóknieniu, zmienia się jej budowa wewnętrzna, co prowadzi do zaburzeń czynnościowych. Ze względu na liczne funkcje, jakie wątroba pełni, jest to stan bardzo poważny, zagrażający życiu. Często jedynym rozwiązaniem, ratującym życie pacjenta jest przeszczep

Przeszczep serca to operacja, która jest zwykle wykonywana, gdy dostępne metody leczenia pacjenta nie dają żadnego rezultatu. Jeśli operacja się powiedzie, wskaźnik przeżycia jest w takim wypadku bardzo serca to operacja, w trakcie której zdrowe serce dawcy zastępuje chory organ biorcy. Zabieg ten jest zwykle wykonywany, gdy wszystkie inne dostępne metody leczenia pacjenta nie przyniosły oczekiwanych rezultatów. Stan osoby chorej szybko pogarsza się, powodując niewydolność serca. Przeszczep serca to skomplikowana operacja. Jeśli jednak procedura jest przeprowadzona prawidłowo, wskaźnik przeżywalności jest wysoki. Ogólnie rzecz biorąc, lekarze muszą wykonać przeszczep serca w ciągu czterech godzin od jego pobrania z ciała dawcy. Dlatego też ośrodki transplantacyjne zazwyczaj dysponują tymi organami uzyskanymi od dawców ze swojego bezpośredniego dla których przeszczep serca może być dla osoby chorej niezbędnyJak wspomnieliśmy powyżej, specjaliści wykonują przeszczep serca tylko wtedy, gdy inne leki, a nawet operacje nie powiodły się. Jeśli chodzi o dorosłych, istnieje wiele chorób, które mogą powodować różnego rodzaju niewydolność serca. Najważniejsze z nich to: Problemy z tętnicami wieńcowymi lub zastawkami serca Kardiomiopatia lub osłabienie mięśnia sercowego Wrodzone problemy z sercem Komorowe zaburzenia rytmu serca Amyloidoza W przypadku dzieci najczęstszymi problemami są wrodzone wady serca lub też kardiomiopatie. W takich przypadkach większość z nich występuje wkrótce po urodzeniu lub we wczesnym może uznasz także ten artykuł za interesujący: Sztuczne serce: nadzieja dla pacjentów bez dawcówSchemat postępowania podczas operacjiJest to zabieg na otwartym sercu, a sama procedura przeszczepu trwa kilka godzin. Ponadto, jeśli u tego pacjenta były przeprowadzane już wcześniej jakieś operacje serca, sam proces będzie bardziej skomplikowany i potrwa zabiegu, oprócz rzecz jasna znieczulenia ogólnego, niezbędny jest także aparat do zapewnienia krążenia pozaustrojowego. Dzięki temu krew pacjenta wciąż pozostaje bogata w tlen i krąży poprawnie w poprzez specjalne nacięcie w klatce piersiowej, otworzy klatkę piersiową, aby następnie dostać się do samego serca. Po usunięciu chorego organu i włożeniu serca dawcy, chirurg połączy następnie naczynia krwionośne. Następnie specjaliści przywrócą przepływ niektórych przypadkach lekarze czasami muszą wykonać przeszczep wielonarządowy. Innymi słowy, przeszczepiają podczas tego samego zabiegu także inny organ, taki jak płuco, wątrobę lub nerkę. Oczywiście w tym samym czasie co przeszczep serca – co się dzieje po operacji?Po operacji przeszczepu serca ważne jest, aby stale monitorować i kontrolować postępy pacjenta. Jest to bardzo ważna kwestia. Zwłaszcza że organizm może faktycznie odrzucić wszczepiona mu przykład główne objawy odrzucenia przeszczepu są następujące: Trudności w oddychaniu Gorączka i zmęczenie Przybranie na wadze Niewystarczająca ilość oddawanego dziennie moczu Aby bezpiecznie określić możliwe odrzucenie, lekarze wykonują biopsje serca. Ponadto liczba takich biopsji będzie się zmniejszać w miarę upływu czasu. Obejmuje to włożenie specjalnego urządzenia do żyły biegnącej w kierunku serca w celu pobrania próbki tkanki tego organu. Następnie uzyskany tak wycinek zostanie przekazany do odrzucenia istnieje szereg dodatkowych zagrożeń, które mogą narazić pacjenta na ryzyko. Należą do nich między innymi: Problemy z tętnicami wieńcowymi. Tętnice w okolicy serca mogą stać się grube i stwardnieć. W rzeczywistości stan ten może także spowodować allogeniczną chorobę naczyniową wskutek przeszczepu serca. Skutki uboczne stosowania leków, zwłaszcza leków immunosupresyjnych. Rak. Ponadto leki immunosupresyjne mogą również zwiększać ryzyko wystąpienia nowotworów. Infekcje. Immunosupresanty zwiększają ryzyko infekcji. Zapewne zaciekawi Cię także nasz inny artykuł: Zdrowe serce u kobiet – 7 istotnych produktówUrządzenia wspomagające pracę komór sercaWarto również wspomnieć, że dla przeszczepu serca istnieje także wiele dodatkowych opcji alternatywnych. Są one skierowane do osób, które z różnych powodów nie mogą poddać wielu pacjentów bardzo dobrym rozwiązaniem jest urządzenie wspomagające komorę (VAD) jako forma leczenia długoterminowego. Jest to po prostu mechaniczna pompa wszczepiona do klatki piersiowej. Pomaga ona sercu pompować krew z komór do reszty niektórzy pacjenci używają tych urządzeń tymczasowo, czekając po prostu na przeszczep na koniec, jeśli urządzenie wspomagające komorę nie jest wystarczające, ale pacjent jest w stanie gotowości do operacji, specjaliści mogą rozważyć użycie całkowicie sztucznego serca. W rzeczywistości to urządzenie działa poprzez zastępowanie komór serca i może być naprawdę może Cię zainteresować ...

Pierwszy taki przeszczep od 20 lat. W latach 80. w Polsce podejmowano próby wykonania jednoczasowej transplantacji serca i płuc, jednak nie osiągano sukcesów. - Zabiegi od strony chirurgicznej były wykonywane prawidłowo, ale wtedy brakowało wiedzy dotyczącej prowadzenia przeszczepionych płuc, bo jest to zupełnie inna dziedzina niż

Środa, 12 września 2018 (08:39) Jednoczesny przeszczep serca i wątroby po raz pierwszy w naszym kraju przeprowadzono w Instytucie Kardiologii w Warszawie. Operowany był 51-letni pacjent z wadą genetyczną, powodująca uszkodzenie mięśnia sercowego. To kolejna tego typu pionierska operacja w naszym ośrodku, w 2017 r. przeprowadziliśmy pierwsze jednoczesne przeszczepienie serca oraz nerki - mówi dyrektor warszawskiego Instytutu Kardiologii prof. Tomasz Hryniewiecki. Takie transplantacje wykonuje niewiele ośrodków w Europie i na całym świecie. Operacja odbyła się 30 sierpnia 2018 r. i trwała 7 godzin (od do drugiej w nocy dnia następnego). Poddany zabiegowi pacjent Marek Wlaź mówi, że po 12 dniach od zabiegu czuje się dobrze i ma nadzieję, że wróci do sprawności fizycznej pozwalającej na normalne funkcjonowanie. Jednoczesny przeszczep serca i wątroby przeprowadzili kardiochirurdzy Instytutu Kardiologii w Warszawie prof. Mariusz Kuśmierczyk, dr Jerzy Lichomski i dr Mateusz Kuć. Uczestniczyli w niej również prof. Krzysztof Zieniewicz i dr hab. Krzysztof Dudek z Katedry i Kliniki Chirurgii Ogólnej, Transplantacyjnej i Wątroby Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego. To oni dokonali przeszczepu wątroby. Kierownik Kliniki Kardiochirurgii i Transplantologii Instytutu Kardiologii w Warszawie prof. Mariusz Kuśmierczyk przyznaje, że jak na tak trudny zabieg, trwał on dość krótko. Wszystko było dobrze zorganizowane. Na sali operacyjnej w pewnym momencie jednocześnie było 20 osób, w tym lekarze różnej specjalnośc" - dodał. Ekspert wyjaśnił, że najpierw przeszczepiono serce, a następnie podłączono pompę pozaustrojowego utlenowania krwi ECMO. Dopiero podczas pracy tej pompy chirurdzy z Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego przeszczepili mieliśmy pewności, jak się zachowa nowe, przeszczepione serce po wszczepieniu wątroby, która w pierwszym momencie uwalnia wszystkie toksyny powstające w wyniki tzw. zimnego niedokrwienia, czyli od jej pobrania do wszczepienia. Baliśmy się, czy to nowe serce nie zostanie uszkodzone - wyjaśnił prof. Kuśmierczyk. ECMO (Extracorporeal Membrane Oxygenation) odłączono pacjentowi w drugiej dobie po transplantacji serca i wątroby, kiedy lekarze się upewnili, że obydwa narządy dobrze funkcjonują. Operowany pacjent - pan Marek Wlaź powiedział, że nie miał żądnych wątpliwości co do tego, czy powinien się poddać operacji. Nie było innego wyjścia, nawet przez chwilę nie miałem takiej myśli, żeby wycofać się z tego pomysłu. Przede mną była tylko droga w jedną stronę - dodał. Wlaź opowiadał, że przez wiele lat mógł dobrze funkcjonować, ale w pewnym momencie jego stan zdrowia pogarszał się z każdym miesiącem. Jeszcze pod koniec czerwca tego roku mogłem przejść 400 m, a przed operacją nawet 100 m było dla mnie dużym wyzwaniem - opowiadał. Prof. Mariusz Kusmierczyk wyjaśnił, że pacjent czekał w warszawskim Instytucie od marca 2018 r. na odpowiedniego dawcę, od którego można było pobrać serce i wątrobę. Był niewydolny sercowo i baliśmy się, że w domu może mu się coś stać. Chcieliśmy mieć też pewność, że jest dobrze przygotowany do tej trudnej operacji, nie ma żadnej infekcji, a nerki pracują prawidłowo - dodał. Jednoczesny przeszczep był u tego chorego konieczny z powodu genetyczne uwarunkowanej choroby spichrzeniowej, która powoduje, że brakuje niektórych enzymów w wątrobie i odkładają się substancje uszkadzające mięsień sercowy. Gdy w takiej sytuacji przeszczepimy jedynie serce, to wątroba nadal nie produkuje tych enzymów i nowe serce zostanie uszkodzone - wyjaśniał prof. Kuśmierczyk. Specjalista powiedział, że w przyszłości będzie coraz większe zapotrzebowanie na jednoczesne przeszczepy serca i wątroby, ponieważ przybywa pacjentów w młodym wieku z tzw. jednokomorowym sercem. Polska jest drugim krajem na świecie po Stanach Zjednoczonych, w których operacje się najwięcej noworodków z niedorozwojem lewej komory serca - podkreśla prof. Kuśmierczyk. Kardiochirurdzy u takich dzieci po trzech, czterech operacjach przebudowują serce w taki sposób, że jest ono jednokomorowe, czyli jest jedna komora, natomiast druga nie pracuje, a napływ krwi do płuc jest hydrostatyczny (działa tylko siła grawitacji).To z kolei może z czasem doprowadzić do marskości wątroby, dlatego pacjent z niewydolnością jednokomorowego serca powinien mieć przeszczepione serce razem z wątrobą. Samej wątroby ani samego serca nie można przeszczepić, bo wyniki takich zabiegów są na ogół złe - podkreślił prof. Kuśmierczyk. Prof. Hryniewiecki zwrócił uwagę, że Instytut Kardiologii w Warszawie jest jednym z dwóch najważniejszych ośrodków przeszczepiających serce w kraju i stale poszerza możliwości terapeutyczne dla jak największej grupy pacjentów, która ma niewydolność serca oraz innych narządów, nerek lub wątroby. (ag)

Pierwszy przeszczep serca w Polsce – 15 listopada 1985 r. prof. Zbigniew Religa wraz z zespołem w Śląskim Centrum Chorób Serca w Zabrzu – był to przełom w polskiej kardiochirurgii. Sukcesy medycyny transplantacyjnej w Polsce Pierwszy przeszczep wątroby w Polsce. Zakończone sukcesem przeszczepienie wątroby
Przeszczep serca jest to operacja usunięcia chorego serca i zastąpienia go zdrowym od anonimowego dawcy narządu. Aby usunąć serce od dawcy, specjalna kadra służby zdrowia musi stwierdzić zgon dawcy oraz zgłosić do odpowiednich instytucji. Zanim jednak osoba zostanie umieszczona na liście oczekujących na przeszczep serca, lekarz podejmuje decyzję, że jest to najlepszy wybór leczenia niewydolności serca. Zespół opieki zdrowotnej zadba również o to, aby pacjent oczekujący na serce był zdrowy, aby jak najlepiej mógł przejść przez proces przeszczepu. Czy przeszczep serca jest konieczny?Jakie jest ryzyko przeszczepu serca?Jak przygotować się do przeszczep serca?Co dzieje się podczas przeszczepu serca?Co dzieje się po przeszczepie serca?W szpitaluW domu Czy przeszczep serca jest konieczny? Pacjent może potrzebować przeszczepu serca, jeśli jego serce zawodzi i inne zabiegi oraz lekarstwa nie są skuteczne. Niewydolność serca jest chorobą, w której mięsień sercowy poważnie zawodzi podczas pompowania krwi przez organizm. Niewydolność serca jest ostatnim etapem niewydolności serca. Pomimo nazwy diagnoza niewydolności serca nie oznacza, że ​​serce przestanie bić. Termin niewydolność oznacza, że ​​mięsień sercowy nie pompuje krwi normalnie, ponieważ jest uszkodzony lub bardzo słaby, a w niektórych przypadkach zdarza się że jest i uszkodzony i zbyt słaby. Niektóre przyczyny niewydolności serca obejmują: zawał serca (zawał mięśnia sercowego lub MI) wirusowe zakażenie mięśnia sercowego wysokie ciśnienie krwi choroba zastawki serca wady serca obecne przy urodzeniu (wrodzone) nieregularne bicie serca ( arytmia ) wysokie ciśnienie krwi w płucach ( nadciśnienie płucne ) alkoholizm lub nadużywanie narkotyków przewlekłe choroby płuc, takie jak rozedma płuc lub przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) mięsień serca jest powiększony, gruby i sztywny ( kardiomiopatia) niska liczba czerwonych krwinek ( niedokrwistość ) Lekarz może mieć inne powody, aby zalecić przeszczep serca. Wszystko zależy od indywidualnych wyników oraz diagnozy lekarza. Jakie jest ryzyko przeszczepu serca? Tak jak w przypadku każdej operacji, mogą wystąpić komplikacje. Potencjalne ryzyko przeszczepu serca może obejmować: infekcja krwawienie podczas lub po operacji zakrzepy krwi, które mogą powodować zawał serca, udar lub problemy z płucami problemy z oddychaniem niewydolność nerek wazulopatia przeszczepu wieńcowego (CAV). Jest to problem z naczyniami krwionośnymi, które przenoszą krew do samego mięśnia sercowego. Stają się gęste i twarde. Może to spowodować poważne uszkodzenie mięśnia sercowego śmierć Układ odpornościowy naszego ciała może odrzucić nowe serce. Odrzucenie to normalna reakcja organizmu na obcy przedmiot lub tkankę. Kiedy pacjent dostaje nowe serce, układ odpornościowy reaguje na to, co widzi jako obce zagrożenie i atakuje nowy organ. Aby przeszczepiony narząd mógł przeżyć w nowym ciele, konieczne będzie przyjmowanie leków. Leki będą oszukiwać układ odpornościowy aby ten mógł zaakceptować przeszczep i nie będzie go atakować. Chory po przeszczepie będzie musiał przyjmować leki, aby zapobiec lub leczyć ewentualne odrzucenie do końca życia. Te leki mają również skutki uboczne. Skutki uboczne będą zależeć od konkretnych leków, które przyjmujesz. Możliwe skutki uboczne: obecna lub powtarzająca się infekcja, która nie poprawia się po leczeniu słabe krążenie krwi w organizmie, w tym w mózgu rak przerzutowy. To wtedy rak rozprzestrzenił się z miejsca, w którym zaczął, do jednego lub więcej innych miejsc w ciele. poważne problemy zdrowotne, które uniemożliwiają tolerowanie operacji poważne problemy zdrowotne inne niż choroby serca, które nie uległyby poprawie po przeszczepie niezgodność ze schematem leczenia. Na przykład, nie przestrzeganie wskazówek lekarza, nie przyjmowanie leków zgodnie z zaleceniami lub brak wizyt. nadużywanie narkotyków lub alkoholu Mogą istnieć inne zagrożenia w zależności od konkretnego stanu zdrowia. Przed zabiegiem należy dokładnie przedyskutować wszelkie wątpliwości ze swoim lekarzem. Jak przygotować się do przeszczep serca? Nie każdy jest kandydatem do przeszczepu serca. Ze względu na szeroki zakres informacji potrzebnych do ustalenia, czy dana osoba kwalifikuje się do przeszczepu, zespół ds. przeszczepów dokona przeglądu oceny pacjenta. Zespół składa się z chirurga transplantologa, kardiologa transplantologa (lekarza specjalizującego się w leczeniu serca), lekarza pielęgniarki lub asystenta lekarza, jednej lub więcej pielęgniarek transplantacyjnych, pracownika socjalnego oraz psychiatry lub psychologa. Do innych członków zespołu może należeć dietetyk, kapelan, administrator szpitala i anestezjolog. Proces oceny transplantacji obejmie: ocena psychologiczna i społeczna. Niektóre problemy psychologiczne i społeczne związane z przeszczepem narządów obejmują stres, problemy finansowe i wsparcie ze strony rodziny lub innych ważnych osób. Czynniki te mogą w znacznym stopniu wpłynąć na sposób postępowania po przeszczepie. badania krwi. Trzeba wykonań serię badań krwi, aby pomóc w znalezieniu dobrego dawcy i zwiększyć szanse, że serce dawcy nie zostanie odrzucone. testy diagnostyczne. Potrzebne będą testy, aby ocenić płuca, a także ogólny stan zdrowia. Testy te mogą obejmować zdjęcia rentgenowskie, zabiegi ultrasonograficzne, tomografię komputerową, testy czynnościowe płuc (PFT) i badania dentystyczne. Kobiety mogą otrzymać test cytologiczny, ocenę ginekologiczną i mammografię. inne preparaty- szczepionki, aby zmniejszyć ryzyko rozwoju zakażeń, które mogą wpływać na przeszczepione serce. Zespół ds. Przeszczepów weźmie pod uwagę wszystkie informacje z wywiadów, historię zdrowia, wyniki badania fizycznego i wyniki testów diagnostycznych, podejmując decyzję, czy dana osoba kwalifikuje się do przeszczepu serca. Po zaakceptowaniu kandydata do przeszczepu, pacjent zostanie umieszczony na listę pacjentów czekających na przeszczep. Gdy narząd dawcy staje się dostępny, kandydaci są wybierani na podstawie ciężkości ich stanu, wielkości ciała i grupy krwi. Jeśli serce ma być przeszczepione, chory musi natychmiast udać się do szpitala, aby przygotować się do przeszczepu. (większość serc musi zostać przeszczepiona w ciągu 4 godzin po usunięciu ich z dawcy). Procedury przed zabiegiem przeszczepu serca: lekarz wyjaśni procedurę i pozwoli zadawać pytania chory zostanie poproszony o podpisanie formularza zgody na operację pacjent otrzyma lek, który pomoże zrelaksować się przed operacją (środek uspokajający) Co dzieje się podczas przeszczepu serca? Przeszczep wymaga operacji na otwartym sercu i pobytu w szpitalu. Procedury mogą się różnić w zależności od stanu i praktyki świadczeniodawcy. Proces przygotowawczy przed samym zabiegiem: konieczne jest usunięcie biżuterii lub innych przedmiotów, które mogą zakłócać przebieg operacji. do operacji chory dostanie specjalną koszulę. pracownik służby zdrowia uruchomi linię dożylną (IV) w ręce lub ramieniu w celu wstrzyknięcia leku i podania płynów dożylnych. Dodatkowe cewniki zostaną umieszczone w naczyniach krwionośnych w szyi i nadgarstku w celu monitorowania stanu serca i ciśnienia krwi oraz pobierania próbek krwi. Inne miejsca dla dodatkowych cewników obejmują pod obojczykiem i pachwiną. miękka, elastyczna rurka (cewnik Foleya) zostanie włożona do pęcherza moczowego w celu odprowadzenia moczu. rurka zostanie wprowadzona przez usta lub nos do żołądka, aby odprowadzić płyny żołądkowe. jeśli na klatce piersiowej jest dużo włosów, można je ogolić. Operacja przeszczepu serca zostanie wykonana podczas głębokiego snu (w znieczuleniu ogólnym). Kiedy pacjent śpi, rurka do oddychania zostanie wprowadzona do płuc. Rurka zostanie przymocowana do maszyny (respiratora), która będzie oddychać za pacjenta podczas operacji. anestezjolog będzie obserwował tętno, ciśnienie krwi i poziom tlenu we krwi podczas zabiegu. skóra na klatce piersiowej zostanie oczyszczona roztworem antyseptycznym. chirurg wykona cięcie (nacięcie) w dół środka klatki piersiowej od tuż poniżej jabłka Adama do tuż nad pępkiem. chirurg przecina mostek na pół. Rozdzieli dwie połówki mostka, by dotrzeć do serca. chirurg umieszcza rurki w klatce piersiowej, aby krew mogła być przepompowywana przez ciało przez maszynę sercowo-płucną (krążenie pozaustrojowe), gdy serce jest zatrzymane i zastąpione. po całkowitym przekierowaniu krwi do urządzenia bypassu i przepompowaniu jej przez maszynę, lekarz usunie chore serce. chirurg przyszyje serce dawcy na miejsce. Gdy nowe serce znajdzie się na swoim miejscu, ostrożnie połączy naczynia krwionośne, aby nie było przecieków. gdy nowe serce zostanie w pełni połączone, krew krążąca przez urządzenie omijające zostanie wpuszczona z powrotem do serca i rurki z maszyny zostaną usunięte. Chirurg pobudzi serce małymi łopatkami, aby wznowić bicie serca. gdy nowe serce zacznie bić, zespół opieki zdrowotnej będzie obserwował, jak ono działa i upewnia się, że nie ma przecieków. przewody do stymulacji można umieścić w sercu. chirurg zszyje skórę na mostku. Użyje szwów lub zszywek chirurgicznych, aby zamknąć nacięcie. rurki zostaną włożone do klatki piersiowej, aby odprowadzić krew i inne płyny z serca. Rurki te zostaną podłączone do urządzenia ssącego, aby nie gromadził się płyn. zastosowany zostanie sterylny bandaż lub opatrunek. Co dzieje się po przeszczepie serca? W szpitalu Po zabiegu pacjent zostanie zabrany do sali pooperacyjnej lub oddziału intensywnej opieki medycznej i będzie pod stałą obserwacją przez kilka dni. Pielęgniarka połączy osobę po operacji z maszynami, które będą wyświetlać śledzenie elektrokardiogramu (EKG), ciśnienie krwi, inne odczyty ciśnienia, częstość oddechów i poziom tlenu. Operacja przeszczepu serca wymaga pobytu w szpitalu od 7 do 14 dni, a nawet dłużej. Wszystko zależy od powodzeni operacji, stanu pacjenta oraz akceptacji narządu. Po operacji będzie również obecna rurka w gardle, która łączy się z maszyną oddechową (respiratorem), dopóki pacjent nie będzie na tyle stabilny, aby oddychać samodzielnie. Wąż do oddychania może pozostać od kilku godzin do kilku dni, w zależności od przypadku. Gdy pacjent odzyska siły i zacznie oddychać samodzielnie, aparat oddechowy zostanie dostosowany tak, aby umożliwić przejęcie większej części oddechu. Kiedy chory będzie w stanie całkowicie oddychać samodzielnie i będzie mógł kaszleć, lekarz usunie wąż oddechowy. Po wyjęciu rurki oddechowej pielęgniarka pomoże kaszleć i wziąć głęboki oddech. Będzie to niewygodne z powodu bolesności, ale niezwykle ważne jest, aby to zrobić, aby zapobiec gromadzeniu się śluzu w płucach. Pielęgniarka pokaże, jak kaszleć, aby złagodzić dyskomfort. Na życzenie można otrzymać lek przeciwbólowy. Zdarza się że po operacji lekarz zostawi również cienką plastikową rurkę, która przechodzi przez nos do żołądka, aby usunąć powietrze, które się połyka. Rurka zostanie wyjęta, gdy wnętrzności zaczną działać normalnie. Nie można jeść ani pić, dopóki tubka nie zostanie usunięta. Trzeba się przygotować również na częste badania krwi. Będą pobierane w celu monitorowania nowego serca, a także innych funkcji organizmu. Należą do nich płuca, nerki, wątroba i układ krwionośny. Po operacji pacjent może być na specjalnych lekach dożylnych, aby wspomóc ciśnienie krwi i serce oraz kontrolować wszelkie problemy z krwawieniem. Gdy stan się ustabilizuje, lekarstwa stopniowo zmniejszą się, a następnie zaprzestaje przyjmowania tych leków. Jeżeli w sercu są obecne przewody do stymulacji, również zostaną usunięte przez lekarza w odpowiednim czasie rekonwalescencji. Gdy lekarz usunie rurki oddechowe i żołądkowe, a stan będzie stabilny, można zacząć pić płyny a także stopniowo dodawać więcej stałych pokarmów. Twój zespół opieki zdrowotnej będzie uważnie obserwował jak działają leki przeciwodrzucające (immunosupresyjne), aby upewnić się, że otrzymujesz właściwą dawkę i najlepszą kombinację leków. Pielęgniarki, terapeuci oddechowi i fizjoterapeuci będą pracować z pacjentem podczas rozpoczynania fizjoterapii i ćwiczeń oddechowych. Gdy lekarz zdecyduje, że jesteś gotowy, zostaniesz przeniesiony z OIOM-u do na oddział chirurgiczny lub na oddział przeszczepu, a leczenie będzie tam kontynuowane. Stopniowo będzie zwiększana aktywność, pomału będzie można wstawać z łóżka oraz spacerować . Pielęgniarki, farmaceuci, dietetycy, fizjoterapeuci i inni członkowie zespołu transplantacyjnego wytłumaczą, co trzeba zrobić, aby zadbać o siebie po powrocie do swojego domu. Zespół opieki zdrowotnej zorganizuje powrót do domu i zaplanuje wizytę kontrolną u lekarza prowadzącego. Należy pamiętać, że takie kontrole są bardzo ważne i nie należy ich odwlekać ani lekceważyć. leki przeciwodrzutowe W domu Po powrocie do domu ważne będzie, aby obszar chirurgiczny był czysty i suchy. Lekarz przekaże wszystkie szczegółowe instrukcje dotyczące kąpieli. Podczas wizyty kontrolnej usunie szwy lub zszywki chirurgiczne, jeśli nie zostały usunięte przed opuszczeniem szpitala. Częste wizyty kontrolne po przeszczepie serca obejmują badania krwi, prześwietlenia klatki piersiowej i biopsję. W biopsji lekarz używa cienkiej igły, aby usunąć tkankę z serca, aby mógł ją zbadać pod mikroskopem. Zespół transplantacyjny wyjaśni harmonogram tych wizyt i testów. Program rehabilitacji będzie kontynuowany przez wiele miesięcy. Należy od razu zgłosić lekarzowi, jeśli masz jakiekolwiek z poniższych objawów: Gorączka, dreszcze lub jedno i drugie. Mogą to być objawy zakażenia lub odrzucenia. Zaczerwienienie, obrzęk, krwawienie lub drenaż z miejsca nacięcia lub dowolnego miejsca cewnika Zwiększenie bólu wokół miejsca nacięcia Problemy z oddychaniem Nadmierne zmęczenie Niskie ciśnienie krwi Aby przeszczepione serce przetrwało w nowym ciele, pacjent będzie musiał przyjmować leki do końca życia, aby zwalczyć odrzucenie. Każda osoba może inaczej reagować na leki, a działania niepożądane mogą być poważne. Lekarz prowadzący dostosuje plany leków do indywidualnych potrzeb pacjenta po przeszczepie serca. Na początku będzie to kilka leków zapobiegających odrzuceniu. Dawki tych leków mogą się często zmieniać w zależności od reakcji. Ponieważ leki przeciwodrzutowe wpływają na układ odpornościowy, ryzyko infekcji będzie większe. Ważne jest, aby zachować równowagę między zapobieganiem odrzucaniu a tym, że jest się bardzo podatnym na infekcje. Niektóre z zakażeń będą szczególnie podatne na zakażenia drożdżakami ustnymi (pleśniawki), opryszczką i wirusami układu oddechowego. Powinno się unikać kontaktu z tłumami i osobami, które mają infekcję przez pierwsze kilka miesięcy po operacji. Ważna jest także regularna opieka stomatologiczna. Lekarz lub dentysta może przepisać antybiotyki przed jakąkolwiek pracą stomatologiczną, aby zapobiec zakażeniom. Aby obserwować oznaki odrzucenia, prawdopodobnie konieczne będą rutynowe biopsje prawego serca. Biopsję wykonuje się zazwyczaj raz w tygodniu we wczesnym okresie po przeszczepie, a następnie stopniowo zmienia się na miesięczne lub dłuższe terminy. Procedury biopsji mogą ostatecznie się zatrzymać. Procedura biopsji prawego serca może być wykonywana jako pacjent ambulatoryjny lub pacjent hospitalizowany, jeśli przebywa się już w szpitalu. Procedura obejmuje cewnikowanie prawego serca. Specjalny cewnik jest przewleczony przez żyłę w szyi lub pachwinie do prawego przedsionka serca. Lekarz pobiera 4 do 6 drobnych próbek tkanek przez cewnik i sprawdza je pod kątem oznak odrzucenia. Jeśli lekarz stwierdzi oznaki odrzucenia, może dostosować lek przeciwodrzucający. Procedura biopsji ma swoje własne instrukcje i ryzyko, wszystko będzie omówione z tobą na wizycie.
Przeszczep wątroby od żywego dawcy w przypadku nieoperacyjnych przerzutów raka jelita grubego do wątroby 12 maja 2023 zaktualizowane przez: University Health Network, Toronto Ocena protokołu z zastosowaniem kombinacji chemioterapii neoadiuwantowej i przeszczepu wątroby od żywego dawcy w przypadku nieoperacyjnych przerzutów raka jelita
Przeszczep (transplantacja) wątroby to zabieg, który jest jedyną metodą leczenia niewydolności tego narządu. Niestety, mimo wielkich postępów w dziecinie transplantologii, liczba osób oczekujących na przeszczep wątroby wciąż jest wysoka. Jakie są wskazania do przeszczepu wątroby? Kto ma największe szanse na otrzymanie narządu? Ile się czeka na zabieg? Jakie są rokowania po operacji? PRZESZCZEP WĄTROBY - wskazania, czas oczekiwania i rokowania Spis treściPrzeszczep wątroby - wskazaniaPrzeszczep wątroby - kto kwalifikuje się do zabiegu?Przeszczep wątroby - ile się czeka na operację?Przeszczep wątroby - jak wygląda zabieg?Przeszczep wątroby - powikłania u biorcyPrzeszczep wątroby - rokowania Gadaj Zdrów, odc. 2 Transplantacja Przeszczep (transplantacja) wątroby to zabieg, który z roku na rok wykonuje się coraz częściej. Mimo to liczba transplantacji wątroby w Polsce jest wciąż niewystarczająca. Wszystko przez przewagę przeszczepów ze zwłok nad tymi do żywych dawców oraz brak powszechnej akceptacji społecznej dla pobierania narządów od zmarłych, a także przez wciąż małą wiedzę na temat przeszczepów. Przeszczep wątroby - wskazania Wskazaniem do przeszczepu wątroby jest przewlekła lub ostra niewydolność wątroby w wyniku choroby trwale uszkadzającej jej miąższ. Według Polskiego Towarzystwa Hepatologicznego, głównymi wskazaniami do przeszczepu wątroby u dorosłych są:¹ marskość wątroby pozapalna (na tle zakażenia HBV, HCV) cholestatyczne choroby wątroby (marskość żółciowa pierwotna, pierwotne sklerotyzujące zapalenie dróg żółciowych) alkoholowa choroba wątroby (wyklucza: czynny alkoholizm i zespół zależności alkoholowej) autoimmunologiczna marskość wątroby metaboliczne choroby wątroby (choroba Wilsona, hemochromatoza, niedobór alfa1-antytrypsyny) piorunująca niewydolność wątroby (zatrucie paracetamolem lub innymi lekami hepatotoksycznymi, zatrucie muchomorem sromotnikowym, piorunujące wzw B, ostra dekompensacja choroby Wilsona, inne przyczyny ostrej niedomogi funkcji wątroby) guzy wątroby Do niedawna bezwzględnym przeciwwskazaniem było również zakażenie wirusem HIV. Jednak w ostatnich latach, w związku z wysoką skutecznością terapii antyretrowirusowej, dokonuje się zabiegu transplantacji także u biorców zakażonych tym wirusem. Pierwszy w Polsce przeszczep wątroby u pacjenta z wirusem HIV odbył się w 2011 roku. Przeprowadzili go transplantolodzy z Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego. Według Polskiego Towarzystwa Hepatologicznego, głównymi wskazaniami do przeszczepu wątroby u dzieci są:¹ zespoły cholestatyczne, np. zespół Allagille’a marskość wątroby w wyniku zakażenia wirusowego inne pozapalne marskości wątroby w przebiegu np. autoimmunologicznego zapalenia wątroby marskość wątroby we wrodzonych chorobach metabolicznych, np. mukowiscydoza pierwotne nowotwory wątroby, np. hepatocarcinoma choroby nie powodujące niewydolności wątroby, ale będących wskazaniem do przeszczepu, np. zespół Criglera-Najjara typu I inne, np. zespół Budda-Chiari’ego Przeszczep wątroby - kto kwalifikuje się do zabiegu? Z grupy osób, u których istnieją wskazania do przeszczepu wątroby, do zabiegu zostają zakwalifikowane tylko te, które mają mniej niż 90 proc. szans na przeżycie roku, a także te, u których przeszczepienie wątroby może zapewnić długoterminowe przeżycie. Proces kwalifikacji do zabiegu obejmuje wiele różnych badań. Procedura ta jest konieczna, ponieważ jej celem jest wykluczenie czynników, które mogłyby nie tylko w negatywny sposób wpłynąć na przebieg samej operacji, lecz także pogorszyć rokowanie po zabiegu. Przeszczep wątroby - przeciwwskazania¹ Przeciwwskazania bezwzględne nowotwory o lokalizacji pozawątrobowej zaawansowania choroba płucno-sercowa aktywne uzależnienie od substancji psychoaktywnych psychoza socjalne albo rodzinne problemy uniemożliwiające przeszczepienie wątroby (np. bezdomność, ubezwłasnowolnienie) niedomoga wielonarządowa Przeciwwskazania względne: zespół nabytego niedoboru odporności (AIDS) rak wątrobowokomórkowy poza kryteriami mediolańskimi niewydolność nerek bardzo głębokie niedożywienie białkowo-kaloryczne aktywne zakażenie poza drogami moczowymi zakrzepica żyły wrotnej, jeżeli jest skojarzona z zakrzepicą żyły krezkowej lub śledzionowej zakażenie HBV z wysoką wiremią Przeszczep wątroby - ile się czeka na operację? Średni czas oczekiwania osób z przewlekłą niewydolnością wątroby, które otrzymują organ od osoby zmarłej, wynosi 4-6 miesięcy. Czekając na przeszczep, można normalnie żyć z przewlekłą niewydolnością (np. marskością) wątroby. W tym czasie bardzo ważne są odpowiednia dieta, środki hepatotropowe i zdrowy styl życia. Wówczas proces marskości wątroby może się zatrzymać, a co za tym idzie - można czekać na przeszczep wątroby. W przypadkach ostrej niewydolności wątroby, zabieg powinien być wykonany jak najszybciej (zwykle odbywa się w ciągu ok. 10 dni). Niestety, jak wynika ze statystyk, zaledwie ok. 20 proc. osób z ostrą niewydolnością wątroby dożywa transplantacji. Przeszczep wątroby wykonuje się u ok. 50 proc. oczekujących W 2015 roku wykonano 332 przeszczepów wątroby (w tym 22 fragmenty wątroby od dawców żywych dla dzieci). W 2014 roku wykonano 366 zabiegów, w 2013 - 336. Niestety, na liście oczekujących w 2015 roku i w latach ubiegłych było ok. 600 osób, co oznacza, że tylko ok. 50 proc. osób czekających na przeszczep wątroby dostaje ten narząd. Dane: Przeszczep wątroby - jak wygląda zabieg? Zabieg składa się z dwóch etapów. Pierwszy polega na usunięciu wątroby własnej chorego z zachowaniem lub wycięciem leżącego za wątrobą fragmentu żyły głównej dolnej. W drugim etapie wykonuje się zespolenia naczyniowe w układzie żyły głównej dolnej, żyły wrotnej i tętnicy wątrobowej dawcy i biorcy oraz zespolenie żółciowe. W większości przypadków przeszczepia się całą wątrobę, która jest pobrana zwykle od osoby zmarłej (OLT - Orthotopic Liver Transplantation). Transplantacja wątroby w układzie dorosły – dorosłemu jest niezwykle trudna i ryzykowna. Od dawcy trzeba bowiem pobrać aż 40 proc. narządu. To bardzo dużo, bo chociaż wątroba potrafi się regenerować, bezpośrednio po pobraniu jej fragmentu musi sobie poradzić z poważnym okaleczeniem. Ryzyko zgonu przy takich pobraniach jest dość wysokie, ponieważ wynosi 0,5-0,6 proc. Inne metody przeszczepienia wątroby to: RLT (Reduced-size Liver Transplantation) – przeszczepieniu ulega fragment wątroby, który zostaje pobrany od osoby zmarłej; SLT (Split Liver Transplantation) – operacja polega na podzieleniu wątroby od osoby zmarłej dla dwóch biorców, dziecka i dorosłego. Lewy płat otrzymuje dziecko, natomiast pozostałą część osoba dorosła; LDLT (Living Doneer Liver Transplantation) – przeszczepianie fragmentu wątroby, który zostaje pobrany od żywego, najczęściej spokrewnionego dawcy i wszczepienie biorcy, którym jest najczęściej dziecko. Przeszczep rodzinny wątroby jest najlepszym rozwiązaniem w przypadku małych dzieci; DLT (Domino Liver Transplantation) - tzw. metoda domina - przeszczepienie fragmentów wątroby od kilku dawców kilku biorcom; Po przeszczepieniu wątroby chory do końca życia musi przyjmować leki immunosupresyjne. Ich celem jest osłabienie układu odpornościowego, aby zapobiec odrzuceniu przeszczepu. prof. dr hab. n. med. Krzysztof Zieniewicz, chirurg-transplantolog, prezes Polskiego Towarzystwa Transplantacyjnego Przeszczepienie wątroby podzielonej W niektórych krajach wykonuje się przeszczep dwóch fragmentów jednej podzielonej wątroby. Jest to sposób na zwiększanie puli narządów, w sytuacji, w której czas oczekiwania przekracza rozsądne granice. Miarą tego czasu oczekiwania jest śmiertelność na liście oczekujących. W krajach, gdzie ta śmiertelność jest wysoka i przekracza 8-9 proc., ten sposób leczenia jest stosowany. W naszych realiach nie jest to bezwzględnie konieczne, ponieważ ten wskaźnik w naszych statystykach jest dużo niższy. W sensie technicznym jest to wyjątkowo trudna operacja. Nie każda wątroba przeznaczona do przeszczepienia może być podzielona, miąższ takiej wątroby musi być bardzo dobrej jakości. Co więcej, udowodniono, że odsetek powikłań, liczba tych powikłań, przeżycie chorych są gorsze. Przeszczep wątroby w Polsce - gdzie jest wykonywany? W Polsce przeszczepienia wątroby u dorosłych są wykonywane tylko w kliku ośrodkach w Polsce: Bydgoszcz - Klinika Chirurgii Wątroby i Chirurgii Ogólnej Szpital Uniwersytecki nr 1 im. dr A. Jurasza w Bydgoszczy Katowice: Katedra i Klinika Chirurgii Ogólnej i Transplantacyjnej SPSK im. A. Mielęckiego, Śląskiego Uniwersytetu Medycznego; Szczecin: Oddział Chirurgii Ogólnej i Transplantacyjnej, SP Wojewódzki Szpital Zespolony Warszawa: - Katedra i Klinika Chirurgii Ogólnej, Transplantacyjnej i Wątroby WUM- Katedra i Klinika Chirurgii Ogólnej i Transplantacyjnej Instytut Transplantologii WUM Szpital Kliniczny Dzieciątka Jezus- Klinika Chirurgii Dziecięcej i Transplantacji Narządów Instytut "Pomnik - Centrum Zdrowia Dziecka" Wrocław - Katedra i Klinika Chirurgii Naczyniowej, Ogólnej i Transplantacyjnej Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu Uniwersytecki Szpital Kliniczny im. Jana Mikulicza-Radeckiego- Klinika Chirurgiczna 4 Wojskowy Szpital Kliniczny z Polikliniką SP ZOZ Dane: Przeszczep wątroby - powikłania u biorcy Wśród powikłań u biorcy najczęściej wymienia się zakrzepicę, zwężenie i zagięcie w obrębie tętnicy wątrobowej i żyły wrotnej oraz upośledzenie odpływu krwi z przeszczepionej wątroby. Występują one u około 8–10 proc. dorosłych biorców i nieco częściej u dzieci. Przeszczep wątroby - rokowania Rok po przeszczepieniu wątroby przeżywa około 90 proc. osób, zaś 5 lat 75 proc. biorców. Ostre odrzucanie narządu notuje się u 40-50 proc. pacjentów, a przewlekłe u mniej niż 4 proc. osób po przeszczepie. Przeszczep wątroby - informacje dla dawców wątroby Wskazaniem do przeszczepienia wątroby od dawcy żywego są na ogół wrodzone choroby wątroby u małych dzieci. Wskazaniem może być też ostra niewydolność wątroby. Ryzyko zgonu dawcy wątroby wynosi ok. 0,5 proc. Powikłaniami po zabiegu mogą być (u 10-20 proc. dawców): przeciek żółci, krwawienie, infekcja, silny ból brzucha, powikłania zakrzepowo-zatorowe, zapalenie żołądka. Wątroba ma niezwykłą zdolność regeneracji. U dawcy jest ona w stanie odnowić się aż do 95 proc. wyjściowej masy i wymiarów. Jest to szybki proces i zachodzi w pierwszych trzech miesiącach po zabiegu. Przez rok od zabiegu, co trzy miesiące, dawca powinien mieć wykonywanie badania krwi oceniające funkcję wątroby i USG wątroby. Bibliografia: 1. Standardy Polskiego Towarzystwa Hepatologicznego w ustalaniu wskazań i przeciwwskazań do przeszczepiania wątroby,
Sugestie. oczekujących na przeszczep 60. Tłumaczenia w kontekście hasła "przeszczep" z polskiego na angielski od Reverso Context: oczekujących na przeszczep, przeszczep szpiku, przeszczep serca, przeszczep włosów.
PQXvSs.
  • x9yl1ovz45.pages.dev/66
  • x9yl1ovz45.pages.dev/41
  • x9yl1ovz45.pages.dev/22
  • x9yl1ovz45.pages.dev/8
  • x9yl1ovz45.pages.dev/82
  • x9yl1ovz45.pages.dev/5
  • x9yl1ovz45.pages.dev/67
  • x9yl1ovz45.pages.dev/57

    • przeszczep serca i wątroby